”EKMEK ŞARAP SEN VE BEN,
BİR DE SABAHIN DÖRDÜ…”
Sinema oyuncusu, tiyatrocu, şair, senarist, yönetmen Mehmet İhsan Yüce…
23 Ocak 1929’da Elazığ’da doğan ve kısa yaşamına yüzlerce film, senaryo sığdıran sanatçı, Dağistan göçmeni Kafkas bir ailenin, yedi çocuğundan üçüncüsüydü. İzmir Atatürk Lisesi’ni bitirdikten sonra İktisadi ve Ticari İlimler Akademisinde okudu. Bir süre çeşitli şirketlerde muhasebecilik yaptı.
İhsan Yüce 1929 yılında başlayan ve 1991 yılında son bulan 62 yıllık hayatına 169 film, 59 senaryo, 10 yönetmenlik çalışması sığdırdı.
Sanat yaşamına 1952’de İzmir’de Halk ve Çocuk Tiyatrosunda başladı. Bir sezonluk ömrü olan Bizim Tiyatro’yu kurdu. Lale Oraloğlu Tiyatrosu’nda çalıştı (1965-1966) 1968 yılında üç arkadaşı ile birlikte Ankara Drama Tiyatrosunu kurdu ve Suç ve Ceza, Sahne Işıkları oyunlarını sahneye koydu. Gen-Ar, Arena ve Direklerarası Tiyatrolarında çalışmalarına devam etti.
Altın yumruk filmi ile sinema oyunculuğuna başladı. Yönetmen Ertem Eğilmez’in Senede Bir Gün, bir Millet Uyanıyor, Sürtüğün Kızı filmlerinde oynadı. Bu sırada senaryo yazmaya başladı. Aslıer Film Şirketini kurdu. Senaristliğini, yönetmenliğini ve oyunculuğunu yaptığı Hayat Cehennemi isimli filmi yaptı.
1976 yılında İşte Hayat, 1981 yılında Derya Gülü filmindeki rolleri ile Antalya Altın Portakal Film Festivalinde En Başarılı Erkek Oyuncu ödüllerini aldı.
Sanatçı yüz altmış dokuz filmde oynadı. Aralarında Çin İşi Japon İşi (1975), Kibar Feyzo (1978), Şark Bülbülü (1979), Davaro (1981), Çarıklı Milyoner (1983), Şabaniye (1984), Sosyete Şaban (1985), Kayıp Aranıyor (1991) yapımlarının olduğu altmış beş filmin senaryosunu yazdı.
Hayat Cehennemi – Hiç (1971), İbişo (1980), Deliler Koğuşu (1981), Oy Oy Eminem (1986) başta olmak üzere 10 filmin yönetmenliğini üstlendi.
Ve Onu Vurdular (1973), Hıdır (1977) ve Şişeli Köy (1985) filmlerinin yönetmen ekibinde; Silahları Ellerinde Öldüler (1967), Sindirella Kül Kedisi (1971) ve Memiş (1977) filmlerinin yapım ekibinde yer aldı.
15 Mayıs 1991’de, İstanbul’da öldü.
Hayatı Erhan Tuncer tarafından “Gül Gibi Zabıta Dururken Kızını Çöpçüye Veren Adam” adıyla (2020) kitap olarak yayınlandı.
Yüce’nin resim ve heykel çalışmaları da bulunmaktadır. Sanatçının şiirlerinin çoğu yayımlanmamıştır. En ünlü şiiri Ekmek Şarap Sen ve Ben’dir. Şiir, Mazlum Çimen tarafından şarkı yapıldı.
EKMEK ŞARAP SEN VE BEN
Ekmek şarap sen ve ben
bir de sabahın dördü
dışarda kar
odamız ılık
gözlerin ılık ılık damlarken boş kadehe
anlattın bana ağzı sarımsak kokan bir oğlanla yattığını
aşkı tattığını, karım dediğini ve aldattığınıkıskandım Gogen’i Tahitilim
terlemiş vücudunu silerken
cüzzam mikrobunu ve yaktığı kulübesini
saçların bağlamıştı ellerimi muz kokulum
güneşi doğurmuştu ölü cisim
martı çığlıklarıyla bir sahil kayalığında
nefesin vücudumu yakıyordu yer yer
sam yelim sahra-i kebirim
kahrettim her şeye o gün
babanın şarap çanağına,
Gogen’e,
kadere,
sana,
bana,
bir de gittiğin arabanın tekerinene diyordum arkadaş….
diyordum ki ben bu zıkkımı içmek için içerim
ama içerken düşünmem neden içiyorum diye
daha sonra yaparım hayatın felsefesinisırayla olurum Fatih, Selim, Kanuni
bazen kadın hamamında tellak….
bazen Christoph Colomb
Napolyon’ken düşünürüm Elbe’de geçen günleri
Timur’ken Beyazıt’ı yenişimi….
bir kere Aristo’nun hocası olmuştum
ona verdiğim dersle gurur duymuştum
bazen Jan Dark’ı kurtarmak için çalışan bir kahraman
bazen odunun ateşleyen bir cellat olurumeğer daha da içersem
Shakespare halt etmiş derim karşımda
salyalı dudaklarımdan yayık sesimi dinlerim de
işte Mozart’ın aradığı melodi bu diye gülerim
enayiymiş be Platon…
bir içsin de görsün….ne felsefesi varmış bu hayatın
anlasın geçmişi kınalı dünyanın kaç bucak olduğunuıslak kaldırımlarda yürürken acırım
önde yalpa vuran sarhoşun zavallı haline
ukalalık işte derim neme lazım senin
kendine bak; sende bir serserin bir sarhoş….
ve yavaş yavaş kaybolur acı kahkahalarım
şehrin izbe sokaklarında
yavaş yavaş kaybolur benliğim…
