Çoğumuz dinlemiştir bu şarkıyı. Nancy Sinatra’nın söylediği mi, Danimarka Ulusal Senfoni Orkestra’sının versiyonu mu? İngilizcesi mi, Fransızcası mı daha güzel, Tarantino’nun Kill Bill filminde de vardı. Şimdi ismini anımsayamadığım bir yerli dizide de… Haleti ruhiyeye göre değişiyor arkadaş ama bu şarkı beni bir yerlere götürüyor… Ben de gittiğim yerlerden birinde, yazıp çizdim bir şekilde…
Yarım kalmış aşklara, cepte tutulmuşluklara, can sıkıntısı için aranılmışlıklara BANG BANG. Örselenmişliklere, ağlatılmışlıklara, çıkar temelli ilişkilere, terkedilişlere BANG BANG.
Kendini sevmeyene, sevmeyi bilmeyene, anne etkisinden terfi etmeyene rast gelinmişliğe BANG BANG.
Neden hep en çok sevdiklerimiz daha fazla yaktı canımızı. Neden anlamaya çalıştık herkesi de ihmal ettik kendimizi. Neden sado mazoşizmlerimizi sadizmle vuruşturduk… Oysa daha o zaman Marki de Sade’yi okusak da tam anlamamıştık ki. Kafka’nın kaotik metaforlarında dönüp dolaşmamıştık bile. Puşkin’in anıları bile ölümünden yüzyıl sonra basıldı vasiyetiyle. Küçük Prens’i bile geç okuyan bir nesil değil miydik? Exupery bizi gökyüzünde daha erken dolaştırsaydı keşke…
Gülen ayva ağlayan narlı Eflatun Cem Güney masallarımız da vardı ve Kemalettin Tuğcu hikâyeleri acıklılığında kristal gözyaşlarımız. Boşu boşuna harcadık onları bile… Yeti’ler yürüdü kırılgan kalplerimizin üzerinde, kırıldı hassas duygularımız.
Kişisel gelişimleri hatmettik her yeni çıkan kitabı alıp, onarmak için kendimizi. Her birimiz tefrika çıkarır yaşadıklarından belki de.
En akıllı kadınımız bile prova yapmamış mıdır hoşlandığı erkeğin soyadı eklentisiyle. En gerçekçimiz kahve fallarından bir kez bile medet bulmamış olabilir mi? Ya da sandık çeyizi hazırlanmasında dıştan kızıp, içten hafif bir heyecan duymayanı az değil mi sizce de. Çölleşmek payı biz kadınlara düşüyor her tek gecelik ilişkiden sonra yazık ki. Fakat hırsızın hiç mi günahı yoktu.
Abuk sabuk geliyor belki de. Abesle iştigal ettiğimi de düşünebilirsiniz. Ayrım yapılması yanlışsa da, kadın, erkek değil insan olarak bakılması doğrusu olsa da. Ne reformist ne revizyonist ne de feminist olmasam da kadını ezen, hor gören, meta gibi bakan, kendisinden sonra geldiğini zanneden bütün gerici zihniyetlere BANG BANG…
Tüm yaftalamalara karşı pankart açıyorum.
Bu ülkede kadın olmak ihtilal,
Gerici geleneklere karşı çıkmak devrim…
Her şeye rağmen bu ülkede ve her yerde kadın olmaktan gurur duyuyorum…
Sevgiler,
Nurhan ÖZGEL
